عبدالحمید اسماعیل زهی، امامجمعه مسجد مکی زاهدان که پیشتر یکی از مدافعان سرسخت جهاد با صهیونیستها بود، حالا نسبت به عملیات مقاومت فلسطین علیه ارتش اشغالگر صهیونیستی واکنشی نشان نمیدهد.
این جنگ، جنگ ارادهها و بازی بزرگان است. تا چند هفته قبل در رسانهها چنین تصویرسازی میشد که اسرائیل به مرزهای ایران در شمال و جنوب و غرب رسیده، در حال عادیسازی با برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس است و برای بیثباتسازی ایران به کمک آمریکا تدارک میکند.
سال پیش نیویورک تایمز مطلبی درباره رهبری و خبر دروغ بیماری ایشان را مطرح میکند. دیگر نه اعتبار رسانه مهم است و نه صداقت و رسالت خبرنگار! اما عملیات است دیگر. قرار است به جامعه ایرانی این پیام منتقل شود که ایران فاقد قدرت مرکزی است، ما به این داستانهای هر چند وقت یکبار عادت کردهایم.
در زمان جنگ قطعنامه های متعددی از سوی سازمان ملل صادر شد که بسیاری از آنها از سوی ایران پذیرفته نشدند، اما دلیل این عدم پذیرش چه بود؟
امام راحل ما(ره) میفرمود: «از هیاهوی قدرتمندان نهراسید که این قرن به خواست خداوند قادر، قرن غلبه مستضعفان بر مستکبران و حق بر باطل است» و در پیام دیگری اطمینان میدهند که «اسلام سنگرهای کلیدی جهان را یکی پس از دیگری فتح خواهد کرد».
پیروزی عملیات والفجر ۸ که ارتباط عراق با خلیجفارس را تقریباً قطع کرد و کویت را با ایران همسایه کرد و طی آن بخش وسیعی از ارتش عراق منهدم شد، به پایان جنگ منجر نشد؛ چون دنیا حاضر نبود ایران را پیروز جنگ ببیند.
محسن ردادی گفت: ما پس از انقلاب، نتوانستیم آنطور که باید دست به پرورش اندیشمندانی بزنیم که بتوانند به شکل علمی از اصول دینی و انقلابی دفاع کنند و در عرصه نبرد اندیشهها، دست بالا را در برابر غربزدگان و روشنفکران داشته باشند.
«تارکد» در قسمت نهم سراغ حج خونین سال ۶۶ و ریشه های ان در ارتباط با مجاهدین خلق و امریکایی ها رفت.
سیاست افغان هراسی و عراق هراسی یک سیاست ضد ایرانی است که همزمان با سیاست ایران هراسی توسط سرویس های خارجی مدیریت می شود و مهمترین بسترش هم فضای مجازی و نیز محیط های غیور انقلابی است .
فشارهای سیاسی حاصل از توهمات رژیم صهیونیستی سالهاست بر داوری و گزارشهای آژانس بینالمللی انرژی اتمی از فعالیتهای هستهای ایران سایه افکنده و تهران را وادار به اتخاذ تصمیمات سیاسی در قبال این فشارها کرده است.
هماینک در عمق 40، 50 و بعضاً 70 کیلومتری مرز ایران گروهکهای مسلح و جنایتکار اخراج شدهاند. این علاوه بر آن که مرزهای شمال غربی ایران را از تعرض مصونیت بخشید، شمال عراق را نیز برای فعالیتهای اقتصادی و... دولت عراق ایمن کرد و لذا میتوان از آن به پیروزی بزرگ ایران و عراق یاد کرد.
قریب به 44 سال است که وعده سقوط جمهوری اسلامی به اشکال مختلف، در برهه زمانی مختلف از سوی افراد مختلف بیان میشود. یکی از این افراد سرلشکر «میسر رشید الطرفه العبیدی» جانشین بخش ایران در اداره کل اطلاعات نظامی (GMID) رژیم بعث صدام بود.
ما براساس منطق دینی، جنگ ۸ ساله را دفاع آن هم دفاعی مقدس نام نهادیم. زیرا دفاع از ایران و به خصوص ایران اسلامی و بالاخص ایرانی که در انقلابی دینی و ایمانی جلوهگر شده بود، مقدس شناخته میشد.
رواج فمینیسم، یا تمایل به جریانات فمینیستی، نشانه پنهان وجود خشونت نهادینه و سیستماتیک در یک جامعه است که ریشه در انکار تفاوت بین مرد و زن دارد. در مقابل تایید تفاوت، زمینه هویت یابی زنانه و آزادی و استقلال جامعه زنان را ایجاد میکند.
رهبر انقلاب روز 29 شهریور در دیدار با پیشکسوتان و فعالان دفاع مقدس فرمودند: «در طول جنگ مهمترین کمک را (کمک اطّلاعاتی) آمریکاییها میکردند. جایگاه و آرایش نیروهای ما را نقشهبرداری میکردند، به طور مداوم در اختیار آنها [یعنی رژیم بعث] میگذاشتند.»
از آخرین روزهای تابستان تا اوایل زمستان ۱۴۰۱، کشور دچار التهاب شد و بسیاری از مردم در خشم و نگرانی از رخدادهای بد، روزها را سپری میکردند.
در کنار اعتراضات مردمی علیه او، صندلیهای خالی مجمععمومی در هنگام سخنرانی بیبی، از حاشیههای مهم روز گذشته سازمان ملل بود.
همه آغاز جنگ تحمیلی را با بمباران مدرسه و حمله به ۱۵ پایگاه نیروی هوایی ایران میدانند. اما آغازگر جنگ ایران و عراق، یک گلوله بیخاصیت نمادین، آن هم به دست شخصی غیرعراقی بوده است.
داشتیم مات و مبهوت به ساختمان اداره که حالا چیزی جز تلی خاک از آن باقی نمانده بود، نگاه میکردیم که هواپیماهای عراقی دوری زدند و برگشتند و این بار شروع به رگبار بستن مردم کردند. آنقدر ارتفاع هواپیماها کم بود که ما میتوانستیم چهره خلبانهایشان را ببینیم! روز دوم مهر، 26 چهره فرهنگی آبادان شهید شدند؛ ازجمله «صمد صالحی»، رئیس اداره آموزش و پرورش که حکم ریاستش توسط شهید رجایی(وزیر وقت آموزش و پرورش) امضا شده بود.
رو آوردن به شهر و نزاع اعتراضی نمایندگان ارزشهای انقلابی علیه واقعیتهای مسلط اجتماعی و سیاسی، عمده تیپهای سینمایی حاتمیکیا را خلق میکند. تیپهایی که هرکدام از خاستگاه خود نسبت به ارزش و ایده مطلوب مینگرند.