چند قدم جلوتر از زمان / نگاهی به پویانمایی «وحید»

انتخاب برای زیستن متفاوت، یک لازمه دارد و آن هم، فردایت را پیش از گام برداشتن مجسم کنی. آدمی اگر می‌خواهد در قواعد دنیا صرفا بازیگر نباشد، باید فراتر از زمانه حرکت کند. اما این پیشروی از زمان گاه تنهایی و انزوا و حتی مرگ در پیش خواهد داشت.

حلقه وصل: پویانمایی «وحید» به شخصیتی می‌پردازد که در زمان خویش شاید نوعا عملی مشابه با هم‌سن‌وسال‌های خودش داشت؛ آن دوران همه می‌دانستند که باید مبارزه را علیه یک سیستم در الویت خود قرار دهند. اما در آن روزگار هرکسی برای نوع مبارزه و هدف، ملزم به همراهی با یک اندیشه سیاسی بود. وحید تنها یک تَقَیُد فردی به شریعت و اسلام نداشت، او در منش مبارزاتی خود هم این رویکرد را داشت. وقتی متوجه شد مجاهدین خلق، در حال نیروگیری به روش های مختص خود هستند، او نیز با ابتکار عمل خود و با محتوای اسلام، در مسیر جذب نیرو برای اندیشه‌ی متناسب با ایدئولوژی انقلاب اسلامی امام خمینی(ره) حرکت کرد.

«وحید» از یک ترکیب منطقی انیمیشن و فیلم‌های آرشیوی استفاده کرده که بازه سنی گسترده‌تری را می‌تواند جزء مخاطبین خود قرار دهد.

دیالمه علیرغم جوان بودنش، میزان مبارزات وسیعی را تجربه کرده؛ با این حال تیم تولید اثر با انتخاب حرفه‌ای و پرداخت ابعاد بنیادین شخصیت دیالمه، هم در کاهش زمان اثر موثر بوده و هم عاملی شده برای ترغیب مخاطب به مطالعه بیشتر پیرامون شخصیت شهید دیالمه، که این نشان از جذابیت محتوای اثر دارد.

چند قدم جلوتر از زمان / نگاهی به پویانمایی «وحید»

شهید دیالمه در میان انسان‌هایی که با اسلحه می‌خواستند حاکمیت شاهنشاهی را ساقط کنند، تبیین و گفتگو را انتخاب کرد. او می‌دانست که قدرت کلمه از باروت‌های نهفته در سرب بیشتر است. برگزاری جلسات اندیشه‌محور تا حضور در کلاس درس متفکرین اسلامی آن زمان، بخشی از کنشگری فکری و اندیشه‌ای او بود.

خلاف جریان حرکت کردن خود به خود آشوب‌ساز هست، حال اگر تو خود طرح ریزی برای توسعه این حرکت کنی، این بار خطر هم‌دم تو خواهد شد. دیالمه نیز از نوع انتخاب اسم برای جنبش‌های اسلامی تا نوع برگزاری مراسم‌ها خطرپذیری خود را نشان داد.

وحید تنها مبارزه را تا آمدن روح‌الله ادامه نداد. او می‌دانست حال، نبرد برای حفظ بنیان‌ها آغاز شده است. جایگاه نمایندگی مجلس او را به سنگر عقب‌نشینی و محافظه کاری عقب نراند. عمل وی در مجلس در قامت واقعی خود یعنی نمایندگی عام مردم بود. تصمیم‌گیری و نطق پشت تریبون نه برای کسب منافع جریان و حامیان بلکه برای حفظ بنیان های انقلاب پیروز شده بود.

در جهان نبرد نباید ترسید، باید فریاد زد آن را که معتقد هستی. فریاد شاید مهم‌ترین خصیصه عملی وحید بود. فریاد اما نه از سر هوچی‌گری، بلکه برای کنار زدن پرده‌ها از روی وقایع پوشیده شده.

پایان آتشین برای دیالمه شاید تلخ اما پایان مسیر عملیاتی او نبود. در روزگار جنگ اندیشه‌ها آن لحظه که تَن‌ها جان می‌دهند؛ فکرها پر ‌می‌کشند و در اوج گیری خود سایر فکرها را به دنبال خویشتن می‌کشند.