سرویس پرونده: کشور دو دولت دارد یکی با حکم امام امت دیگری در حضیض ذلت. روزهای پرتنشی است ، مردم حمایت خود را از دولت موقت با راهپیمایی گسترده در سراسر کشور اعلام کرده اند اما استکبار هنوز دست استبداد را رها نکرده است و بلافاصله پس از اعلام حکم نخست وزیری بازرگان از حکومت بختیار حمایت می کند. رئیس جمهور آمریکا و وزیر خارجه و دفاع آمریکا در جلسه ای فوق العاده با ژنرال هایزر که به تازگی از ایران برگشته است اوضاع ایران را بررسی می کنند و سخنگوی وزارت خارجه آمریکا به طور رسمی از بختیار حمایت می کند، اما رسانه های آمریکایی اما با واقعیت بیشتر از دستگاه های عریض و طویل حکومتی و اطلاعاتی آمریکا آشنا هستند و در گزارش هایشان کار رژیم پهلوی را تمام شده میدانند! این مسئله خشم رئیس جمهور آمریکا را برمی انگیزد! آسوشیتد پرس در گزارش خود از قول دیپلمات های غربی می نویسد که ارتش ضعیف تر از آن است که بتواند کودتا کند، همچنین رادیو لندن از پیوستن افسران سابق ارتش به نهضت خبر می دهند، سیزده نفر از نمایندگان مجلس به نشانه همراهی ملت استعفا می دهند و دولت بختیار تنهاتر از آن است که فکر می کند! دولتی که مردم نداشته باشد هیچ چیز ندارد.
این روزها تقریبا رویای وحدت ملت به وقع پیوسته، اما استبداد داخلی می خواهد از آخرین فرصت هایش استفاده کند. حامیان دولت بختیار در ۱۸ بهمن در مقابله با راهپیمایی های عظیم ملت در حمایت از دولت موقت، گردهمایی در سالن بدمینتون ورزشگاه امجدیه تهران برگزار می کند، اما تنها چندصد نفر شرکت می کنند که به سبب قطع میکروفون برنامه هایشان بهم میریزد. مردمسالاری دارد جلوه هایی از خودش را به رخ می کشد. تظاهرات میلیونی در حمایت از دولت موقت کجا و یک اجتماع چند صدنفره بی برنامه کجا؟
در این میان مردم شور و تکاپوی خود را از امام خویش می گیرند! امام روز شلوغی را سپری می کند. دیدار با روحانیون شهر اهواز، دیدار با وکلای دادگستری و دیدار های مردمی مختلف همگی نشان از تلاش بی وقفه امام و امت برای به ثمر نشستن بذرهای امید در دل یک ملت است. امام پیروزی را نزدیک می بیند و با جدیتی وصف ناشدنی می گوید: " ادامه نهضت یک تکلیف است ". رمز محبوبیت امام در بیان خواسته های ملت است و هر چه پیش می رود مردم هر آنچه میخواهند را از کلام امام بیان می کنند. امام خواسته ملت را بلند تر از همیشه فریاد می زند : " شاه باید محاکمه شود".
اما در این میان بخش بزرگی از بدنه دولت که از خود مردم هستند در همراهی با انقلاب فعالیت هایی می کنند، از راه ندادن وزرا و اعضای هیات دولت بختیار تا کارکنان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قدم مهمی در آغاز افشاگری برمیدارند و در پی دستور امام مبنی بر افشای نام اشخاصی که ملت و کشور خیانت کرده اند، اسامی سانسورچیان را منتشر می کنند.
اما مردم نیز شور و هیجان خود را از دست نداده اند، شهر ها یکی پس از دیگری در حمایت از امام خمینی و دولت موقت تظاهرات می کنند. شور مردم محرک خوبی برای دولت موقت تا اختیار را از بختیار بگیرد. نوبت به مردم غیور زنجان رسیده است. تجمع ۵۰ هزار نفری عملا متینگ سیاسی حامیان بختیار را به یک لطیفه تبدیل کرده است. مردم زنجان در قطعنامه ای سی ماده ای خواستار انحلال رژیم شاهنشاهی، انحلال مجلسین و دولت بختیار و مشروعیت دولت بازرگان را خواستار می شوند.
اما اوضاع در تهران ملتهبتر از هر جایی است، مردم از راه های دور و نزدیک برای دیدار با امام می آیند و برای پوشش این دیدار ها و بیانات امام کانال تلویزیونی انقلاب از مدرسه علوی با یک فرستنده سیار آغاز به کار می کند. فرمانداری نظامی در تهران برقرار است اما مردم به ساعات منع رفت و آمد توجهی ندارند. دیگر بناست که مردم خود برای خود تصمیم بگیرند. دیگر کسی نمی تواند جلودار ملت باشد. تلاش دولت برای سازماندهی بدنه اجتماعی اش با شکست مواجه شده است و دولت موقت مقبولیت خود را با تطاهرات مردم در تهران و شهرستان ها به دست آورده است.
هر چند نیروهای گارد در تدارک یک کودتا علیه انقلاب مردم هستند اما مردم با حضور مدام در خیابان ها فرصت را برای کودتا از ارتش گرفته اند، تعدادی از نظامیان با امام دیدار کرده اند و همین مسئله توانایی ارتش در انجام کودتا را گرفته است.
مردم شیرینی وحدت را به مرور درک می کنند. برای رسیدن به آزادی دیگر از هیچ فداکاری دریغ نمی کنند و حقیقتا رمز بزرگ پیروزی در همه میدان ها از خودگذشتگی است و انسانهای از خودگذشته و فداکارند که ملت های خود را به اوج شکوه عظمت می رسانند. گذشتن از بزرگ ترین سرمایه ی یک فرد، یعنی جان آدمی مسیری است که مردم برای تحقق انقلابشان می پیمایند. و به معنای واقعی ایمان آورده اند ککه ان تنصروالله ینصروکم!
* مطالب مرتبط:
- ۱۲ بهمن؛ آغاز شمارش معکوس پایان حکومت پهلوی
- ۱۳ بهمن؛ استقلال، خواسته بزرگ ملت
- ۱۴ بهمن؛ فرار، تنها راه در مقابل سیل مردمی انقلاب