تهران: سوسرایی: ظلم زیر پرچم جمهوری اسلامی درد دارد/ مشکلات کارگران معدن زمستان یورت همچنان باقی است

به گزارش حلقه وصل، آیین اکران مستند «زمستان یورت» در سالن آمفی تئاتر مرکزی دانشگاه صنعتی شریف با حضور دانشجویان این دانشگاه و با سخنرانی میلاد میرزاباقری، کارگردان مستند و عبدالرضا سوسرایی نماینده کارگران معدن برگزار شد.

پس از اکران مستند، میلاد میرزاباقری، با بیان این که مستند «زمستان یورت» صدای تظلم خواهی کارگران معدن یورت است، اظهار داشت: چنین مستندهایی چه پیش از تولید، چه در حین تولید و چه پس از تولید و در زمان اکران مشکلاتی را پیش روی خود دارند، به گونه‌ای که ما زمانی که می‌خواستیم در آزادشهر فیلم را اکران کنیم، پس از انجام برنامه ریزی‌ها و تبلیغات، متأسفانه شورای تأمین آزادشهر مجوز اکران مستند را صادر نکرد و به بهانه‌های واهی سبب لغو اکران این مستند شدند.

وی با بیان این که متأسفانه روند لغو اکران‌های مستند «زمستان یورت» همچنان ادامه دارد و با خبر شدیم که جلوی اکران مستند در دانشگاه تهران نیز گرفته شده است، خاطرنشان کرد: سر پوش گذاشتن روی چنین مسائلی به نفع نظام نیست و جلوگیری از بیان چنین انتقاداتی اثر معکوس دارد؛ چرا که اگر ما نتوانیم به چنین موضوعات عدالتخواهانه بپردازیم و نقد منصفانه خود را ارائه ندهیم رسانه‌های خارجی به این کار می‌پردازند و فضای رسانه‌ای دلخواه خود را حول محور آن قضیه شکل می‌دهند.

کارگردان مستند «زمستان یورت» تصریح کرد: جامعه ایرانی وقتی اخبار کف خیابان را در رسانه‌های داخلی نمی بیند، مجبور است که پای برنامه‌های ماهواره‌ای بنشیند.

در بخش دیگری از این مراسم، عبدالرضا سوسرایی، نماینده جامعه کارگران، در پاسخ به مجری برنامه در رابطه با شیوه‌های برخورد مسئولان با کارگران «زمستان یورت»، اظهار داشت: مستند «زمستان یورت» گوشه ای از دردهای معدن یورت و کارگران آن را به تصویر کشیده بود و نمایش همه دردهای این مظلومان زمان بسیاری می خواهد.

وی با بیان این مرور زمان ظلم‌ها را آشکار خواهد کرد، اظهار داشت: مسئله کارگران زمستان یورت و ظلمی که در حق آن‌ها می شود، مسئله امروز و دیروز نبوده، بلکه این مسئله به 10 سال گذشته برمی گردد و از همان 10 سال گذشته اعتصابات و اعتراضات کارگران نسبت به مدیریت معدن به سبب نبود امکانات و نبود ایمنی و عدم پرداخت حقوق در قرار داد ها و مشکلات بیمه آن‌ها آغاز می شود.

ظلم زیر پرچم جمهوری اسلامی درد دارد

سوسرایی با بیان این که درد من ظلم در حق کارگر زیر پرچم جمهوری اسلامی است، خاطرنشان کرد: مسئولانی که در این زمینه کم کاری می کنند به اهداف انقلاب که همان آزادی و کرامت انسانی است ضربه می زنند، و زمانی که ما بحث آزادی را مطرح می کنیم می بینیم که کارگر نمی تواند صدایش و فریاد اعتراضش را به گوش کسی برساند و با تهدید و اخراج مواجه می شود.

وی با بیان این که در بحث بی عدالتی در معدن زمستان یورت بنده به 12 مورد بی‌عدالتی آشکار رسیدم، تصریح کرد: دو روز قبل از حادثه و شهادت کارگران در معدن، یکی از کارگران به کارفرمای خود مراجعه کرده بود و نسبت به وضعیت بد ایمنی معدن اعتراض کرده بود و کارفرما در جوابش گفته بود: «اگر بمیرید هم باید کار کنید» و این کارگران نیز به سبب کمبود شغل در منطقه آزاد و سن کم مجبور به کار جهت تأمین معاش خانواده هستند.

هر اعتراض کوچکی را سریع امنیتی می‌کنند

سوسرایی با بیان این که اعتراض کارگران زمستان یورت در این سال ها از حضور در فرمانداری و نماز جمعه همه به صورت قانونی بوده است، گفت: سال ها پیش و پس از برگزاری نخستین تجمع ها، مقامات مسئول، نمایندگان کارگران را فراخواندند و آن ها را بازداشت کردند، پس از اطلاع از بازداشت این عزیزان ما به فرمانداری رفتیم و از فرماندار خواستیم که اگر حق و حقوق این عزیزان را نمی دهید لااقل آن ها را بازداشت نکنید، آن ها در در جواب من گفتند که شما پایتان را از این مسئله کنار بکشید چرا که مسئله امنیتی شده است!؟

وی با بیان این که متأسفانه پس از وقوع حادثه معدن یورت وقتی مسئولان جهت بازدید می آمدند همراه خودشان نیز لشکری سرباز باتوم به دست می‌آوردند، گفت: مسئولانی که چنین رفتارهایی دارند، تنها نگران میز و منصب خود هستند.

سوسرایی با اشاره به نا عدالتی‌های بسیاری که در حق کارگران معدن زمستان یورت دیده، خاطرنشان کرد: وقتی بازرسانی از اداره کار و بیمه می‌آیند، مسئولان معدن برایشان گوسفند می‌کشند تا برای کارگران بیمه کتابداری یا آرایشگری رد شود.

مشکلات کارگران معدن زمستان یورت همچنان باقی است

وی با بیان این که ما بدین سبب گله مندیم که چنین حق خوری هایی زیر پرچم نظام اسلامی در حال وقوع است، اظهارداشت: عده‌ای تصور می کنند که پس از حادثه زمستان یورت مشکلات کارگران حل شد، اما متأسفانه باید گفت این مشکلات همچنان ادامه دارد، چرا که همچنان چنین حق خوری هایی همچنان در بایکوت خبری رسانه ها هستند و جامعه ای که نتواند مطالبه کند از مسئولش جامعه به انحراف رفته است.

سوسرایی تصریح کرد: متأسفانه مسئولان زیر اسم و رسم ها خود را به حاشیه امن رانده اند و پس از اتفاق معدن یورت نه تنها کسی مسئولیت این اتفاق را بر عهده نگرفت، هیچ کس نیز از کار برکنار و کسی هم عذرخواهی نکرد.

دانشجویی که کارگران را قربانی ترس خود می‌دانست

دانشجویی پس از صحبت های نماینده کارگران برخواست و پرسش خود را این گونه مطرح کرد که کارگران معدن یورت به نظر می رسد قربانی ترس خود شده اند و این روزها به وفور شاهدیم که بسیاری از مظلومان نشسته اند تا دولت برای آن ها کاری بکند، نخبگان باید در عین مطالبه گری و در کنار تبیین نقش مسئولان در برابر مشکلات باید به تبیین نقش مردم نیز بپردازند و نشان دهیم که مردم چقدر می توانند در تغییر وضع موجود نقش داشته باشند و همان کارگران باید با دیدن وضع موجود و اجحاف در حقشان دیگر به ادامه کار نمی پرداختند.

سوسرایی در جواب این دانشجو گفت: این کارگران باید نان و زن و بچه را می دادند و اخراج آن‌ها تبعات جبران ناپذیری برایشان به همراه داشت و ما به عنوان یک شخص فرهنگی در آن اجتماع به وظیفه روشنگری خود عمل کردیم و به نظرم اگر هر کس در این مسیر روشنگری گام بردارد جامعه بهتری خواهیم داشت و همین بحث شفافیت سبب می شود مسئولان از خواب غفلت خود بیدار شوند.

نماینده کارگران معدن «زمستان یورت» تصریح کرد: متأسفانه برخی مسئولان چشم و گوششان بسته شده و هیچ ندای ظلمی را نمی شنوند و باید بگویم پس از حادثه معدن زمستان یورت باز هم ماه هاست که این کارگران حقوقشان را نگرفته اند.

دغدغه جامعه نخبگان به سمت جناح بازی سیاسی رفته است

میلاد میرزاباقری در جواب دانشجویی که گفته بود کارگران قربانی ترس خود شده بودند، اظهار داشت: این کارگران در سال های 84 و 85 نیز اعتراض خود را ابراز کردند، اما همه آن ها یا اخراج شدند یا امروز پرونده امنیتی دارند و غلبه بر این ترس برابر با آورگی آن کارگر مظلوم است و حرف ما این است که چرا جامعه نخبگانی دغدغه اش به جای عدالت خواهی بازی های سیاسی شده و اگر امروز به جای اکران این مستند یک سلبریتی می آمد یا دو نماینده حاشیه ساز از جناح های راست و چپ می آمدند جمعیت دیگری در این سالن حضور می یافت؛ چرا که متأسفانه دغدغه دانشجویان به عنوان نخبگان جامعه تغییر کرده است.

 وی در ادامه گفت: حرف اصلی ما این است که چرای جلوی ظلم گرفته نمی شود و فساد به صورت سیستماتیک ریشه دوانده است و مسئله ما حکومت یک مدیرعامل بر چند کارگر است، مدیرعاملی که دادگاه نمی تواند به او تو بگوید و به نظرم در این میان دانشگاه و رسانه ها مقصرند.

نام ظالمان را علنی کنید

یکی دیگر از حاضران در این جلسه با بیان این که در این اتفاق کارگران معدن مستضعف واقع شدند، اظهار داشت: اگر کسی در مقابل ظلم سکوت کند او هم با ظلم ظالم همراه شده است و رسالت جمهوری اسلامی این بوده تا صدای مستضعفین شنیده شود که حضور شما عزیزان در این دانشگاه و پخش این مستند نشان از باز شدن این فضا ست اما مشکل عدم شفافیت است که ما نمی خواهیم اسامی آن ظالمان را به میان آوریم

این مخاطب تصریح کرد: از آن کسی که ظلم می کند تا آن کسی که زیر بار ظلم می رود و آن کسی که در برابر ظلم سکوت می کند مقصر هستیم و متأسفانه ما چوب سال ها سکوت عدم مطالبه گری خود را می خوریم، ما دیگر در شرایطی هستیم که بتوانیم اسامی کسانی که فکر می کنید ظالم هستند را به میان آورید تا اگر فلان نهاد دانشجویی بخواهد نشریه و یا بیانیه ای بدهد دستش باز باشد.

عبدالرضا سوسرایی، نماینده کارگران معدن زمستان یورت در پاسخ به پرسش مطرح شده گفت: مسئولی که برای حضور در نماز جمعه برایش نرده می کشند تا جدای از مردم جداگانه بنشیند آیا می تواند مشکلی از دوش این مردم بر دارد؟ مسئولی که خود را تافته جدابافته می‌داند به درد ریاست نمی خورد و او خودش دردی است که باید درمان شود.

عدم عدالت رسانه‌ای در قضیه پلاسکو و حادثه معدن یورت

میرزاباقری کارگردان مستند با بیان این که ما در مستند «زمستان یورت» تصویر و اسم کسانی را که فکر می کردیم مرتکب ظلمی شده اند نظیر آقای علی نصیری، مدیر عامل معدن زمستان یورت، آقای صادقلو استاندار پیشین  را آورده ایم، اظهار داشت: من از ابتدای ساخت این مستند پای ظلمی که در حق کارگران شده بدون نگاه سیاسی و جناح بندی سیاسی ایستادم؛ چرا که حرف اصلی ما عدالتی است که برای آن انقلاب کردیم.

وی با اشاره به عدم عدالت رسانه‌ای در قضیه پلاسکو و حادثه معدن یورت و شیوه پوشش این دو اتفاق در رسانه‌ها، گفت: ما بچه حزب‌اللهی‌ها گویی خسته شدیم و همانند گذشته پر قدرت برای هدفمان نمی‌جنگیم و دیر عمل می‌کنیم و دیر پای کار می‌آییم در حالی که افرادی که دنبال باطل خودنشان هستند، این روزها بیش از پیش برای رسیدن به حرفشان می جنگند.