به گزارش حلقه وصل، اخیرا نمایش‌هایی در سالن‌های تهران به روی صحنه می‌روند که موارد قبح زدایی در آن به وفور دیده می‌شود. نکاتی که هیچ گاه با فرهنگ و آیین ایرانی – اسلامی همخوانی نداشته و تنها با ترجمه آثار نمایشی غربی برای مخاطب ایرانی اجرا می‌شود.
در یک بازبینی ساده از برخی تئاترهای روی صحنه این روزهای تهران، موضوعات محوری و پیام‌های القایی چون: استفاده از عبارات و رفتارهای جنسی، تلاش برای ترویج رابطه نامشروع، اشاره به انقلاب جنسی از طریق عادی سازی برقراری رابطه نامشروع برای فرزندان توسط خانواده‌ها، ترویج ازدواج سفید، ترویج فرزندآوری نامشروع و حرام زادگی، تقلیل مفهوم ازدواج به سطح بهره گیری‌های جنسی، تصویر سازی از مردان به عنوان افراد بی‌مسئولیت و خودخواه، اشاره به تجاوز جنسی، تخریب جایگاه دین، اشاره به بحران حرامزادگی و... از جمله مواردی است که پیام آن به راحتی با دیدن این نمایش‌ها به مخاطب القا می‌شود.
اینکه در یکی از تئاترهای مذکور، مرد رهگذری -که توسط پدر خانواده نجات پیدا کرده و به منزل آنها در شب تولد ۱۸ سالگی دختر خانواده آمده است - در خلوت با دختر خانواده از او می‌پرسد که آیا تو باکره هستی و همان شب دختر توسط مرد رهگذر مورد تعرض قرارمی‌دهد تا چه اندازه می‌تواند با آیین و فرهنگی یک خانواده ایرانی نزدیک باشد؟
برای روی صحنه رفتن یک نمایش دو مجوز لازم است؛ ابتدا از اداره‌ی هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دیگری قراردادی است که با صاحب سالن برای اجرای نمایش باید منعقد شود.
چرا مدیران فرهنگی پاسخگوی اجرای چنین نمایش‌هایی نیستند؟ ساز و کار نظارتی اداره کل نمایش همانند پانزده سال پیش است که تنها ۲۰ نمایش به روی صحنه می‌رفت، اما در حال حاضر۱۲۰ نمایش در حال اجرا است و تعداد بازبین‌ها ثابت مانده است.
و یا اینکه اساسا در چند سال اخیر نمایش‌های ضدفرهنگی که مجوز وزارت ارشاد را دریافت کرده‌اند رو به افزایش است که اغلب آنها به صورت سازمان یافته در حال گسترش است مانند نمایشی که همزمان با تجمع همجنس گرایان در اروپا، در تهران نیز به روی صحنه رفته و یا اجرای چندین نمایش با یک نویسنده شائبه دار در سالن‌های اصلی کشور تنها گوشه از اقدامات سازمان یافته است که با مجوز وزارت ارشاد به روی صحنه رفته است.
آیا سازوکار جدی برای مقابله چنین قبح شکنی‌های در وزارت ارشاد ایجاد شده است ؟ و یا حتی سالن‌دارهایی مانند خانه هنرمندان از اینکه چنین نمایش‌هایی روی صحنه می‌رود مدیرانش مطلع هستند؟
این سوالات زمانی در ذهن مخاطب و اهالی رسانه ایجاد می‌شود که تا به حال هیچ عکس العملی از طرف مدیران اداره هنرهای نمایشی داده نشده است.
