پس از انقلاب، شعرا و به ویژه شاعران انقلاب، بیشتر به قالبهای کلاسیک روی آوردند. در این میان اما دو استثنا وجود داشتند: سیدحسن حسینی و قیصر امینپور. مرحوم دکتر حسینی قالب رباعی را و قیصر، قالب نیمایی را جان دوبارهای بخشیدند. قالب مهجور نیمایی که پیش از این در اشغال و محاصره فضای روشنفکری بیمار و برج عاجنشین به سر میبرد، با قیصر به دامان ادبیات فارسی بازگشت.